15. yüzyılda MacCarthy ailesi Blarney şatosunu surlarla çevrili küçük bir köy haline getirdi. O zamanlar bu yapı İrlanda’nın o bölgesindeki en sağlam şatoydu. Ailenin reisi, 1411 ila 1494 yıllarında yaşamış olan Cormac MacCarthy, kendisiyle ilgili kalıcı bir anıt yaptırmak istedi. Bu yüzden büyük bir kireçtaşı seçti ve üzerine şu sözlerin Latincesini kazıttı: “Güçlü Cormac MacCarthy, beni MS 1446’da inşa ettirdi.” Duvarcılar bu taşı Blarney Şatosu’nun büyük kulesine yerleştirdiler. Taş önceleri sadece anılma için yapılmış basit bir levhaydı. Ancak 1789 yılından beri Blarney Taşı’nı öpmek bir gelenek haline geldi çünkü bunu yapmanın öpen kişiye güzel ve etkili konuşma yeteneğini kazandıracağına inanılıyor.

Kraliçe Elizabeth, vekilini yollayarak İrlandalı önderlerden İngiliz sarayına bağlı kalmalarını istedi. Vekil, MacCarthy'nin onlara “çok şey vaat eden, fakat boşa çıkan uzun, güzel, etkili konuşmalarla ve tatlı sözlerle” karşılık verdiğini söyledi. Vekil, getirdiği haberleri kraliçenin duymak istemeyeceğini biliyordu. Çünkü MacCarthy danışmanlardan daha fazla tavsiye almak için bir kez daha kraliçeden kendisine “biraz daha zaman vermesini istemişti.” Kraliçe: “Bu kelimeyi (blarney)Üstat Shakespeare’e vermeliyiz! Tam onun kullanacağı bir kelime.”* Eğer efsane doğruysa Kraliçe Elizabeth böylelikle “blarney” kelimesinin pohpohlamak, güzel sözlerle aldatmak veya utanmazca ve yüzsüzce yalan söylemek anlamında kullanılmasına ön ayak oldu.

Daha fazla bilgi: wol.jw.org