Hiyeroglifler, Yunanca'da "kutsal kazılar" anlamına gelir ve eski Mısır yazı sisteminin sembolleriydi. Bu resimli yazı karakterleri, sadece Mısır'da değil, diğer kültürlerde de "hiyeroglif" olarak adlandırılmıştır. Neoplatonizm döneminde, özellikle Rönesans'ta, hiyeroglifler ezoterik fikirlerin sanatsal temsilleri olarak kabul edilirdi. "Hiyeroglif" terimi, hiyeroglif yazı sistemine atıfta bulunur.

Mısırlılar, bu resimli yazı sistemini, alfabelerin soyut işaretlerinden farklı olarak, çeşitli anlamsal birimler için semboller olarak resimler kullanan bir sistem olarak geliştirdiler. M.Ö. 3000 civarında, bu benzersiz figürlerin ortaya çıkışı Mısır uygarlığının başlangıcını işaret etti. Resimlere dayansa da, Mısır yazısı sadece bir resim yazısı biçimi değildi. Her resim veya glif üç işlevden birine sahipti: (1) bir nesne veya eylemin resmini temsil ederdi, (2) bir veya daha fazla sesi temsil ederdi veya (3) komşu gliflerin kesin anlamını netleştirirdi. Hiyeroglif yazmak sanatsal beceri gerektiriyordu, bu da onu öğrenebilenlerin sayısını sınırlıyordu. Sadece kapsamlı eğitim almış olanlar, örneğin firavunlar, soylular ve rahipler, hiyeroglifleri okuyup yazabiliyordu; diğerleri günlük yaşamda daha basit versiyonları kullanıyordu: önce hiyeratik yazı ve daha sonra demotik yazı.

Daha fazla bilgi: en.wikipedia.org