Emevi Devleti

Emevi Devleti, İslam dünyasının ikinci büyük halifelik devletidir ve İslam tarihinde 661-750 yılları arasında varlığını sürdürmüştür. İlk Emevi halifesi, Osmanlı'nın dördüncü halifesi olan Osman’ın kayınbiraderi olan Muaviye bin Ebu Süfyan’dır. Muaviye, Emevi hanedanının kurucusu olarak kabul edilir.

Emevi Devleti, Muaviye'nin halifeliği döneminde, merkezi yönetimi sağlamak için güçlü bir yönetim ve ordu kurdu. Bu dönem, İslam toplumunda siyasi ve idari açıdan istikrarın sağlandığı bir dönem olarak bilinir. Muaviye'nin yerine geçen oğlu I. Yezid dönemi ise iç karışıklıkların ve çatışmaların arttığı bir dönemdir.

Emevi Devleti'nin en parlak dönemi, halife Abdülmelik dönemine (685-705) kadar sürmüştür. Bu dönemde Emevi Devleti, geniş topraklara yayılmış, güçlü bir merkezi yönetim kurmuş ve zengin bir kültürel gelişim yaşamıştır.

Emevi Devleti'nin çöküşü, Abbâsîlerin yükselişiyle gerçekleşmiştir. 750 yılında Abbâsîler, Emevîler'i devirerek halifeliği ele geçirmişlerdir. Emevî ailesinin bir kısmı Abbâsîlerin elinden kaçmayı başarmış ve Endülüs'te (İspanya) Bağdat merkezli Abbâsî halifeliğinden bağımsız olarak Endülüs Emevî Devleti'ni kurmuşlardır.

Daha fazla bilgi: eodev.com