MÖ 3000'den itibaren Mezopotamya eyaletleri Sümer, Akad ve Asur, Eski Mısır ve Ebla ile birlikte vergilendirmede, ticarette, doğayı anlamada, astronomide ve zamanı kaydetmede/takvimleri formüle etmede aritmetik, cebir ve geometri kullanmaya başladı.

Günümüzdeki en eski matematiksel metinler Mezopotamya ve Mısır'dandır; Plimpton 322 (Babil, yaklaşık MÖ. 1900), Rhind Papirüsü (Mısır, yaklaşık MÖ. 2000–1800) ve Moskova (Golenischev) Papirüsü (Mısır, yaklaşık MÖ. 1890). Tüm bu metinler, Pisagor üçlülerinden bahseder. Yunan matematiği, yöntemlerini büyük ölçüde geliştirdi ve matematiğin konusunu genişletti. Teorik matematiğe neredeyse hiç katkı sağlamamış olsalar da, eski Romalılar uygulamalı matematiği ölçme, yapı mühendisliği, makine mühendisliği, defter tutma, ay ve güneş takvimlerinin oluşturulması ve hatta güzel sanatlar ve el sanatlarında kullandılar. Çin matematiği, basamak değeri sistemi ve negatif sayıların ilk kullanımı da dahil olmak üzere matematiğe erken dönemde katkı vermiştir. Hint-Arap rakam sistemi ve bugün dünya genelinde kullanılan işlemlerinin kullanımına ilişkin kurallar, Hindistan'da MS 1. bin yıl boyunca gelişti ve Muhammed ibn Mūsā el-Harezmi'nin çalışmasıyla İslam matematiği yoluyla Batı dünyasına aktarıldı. İslam matematiği de bu medeniyetler tarafından bilinen matematiği geliştirdi ve genişletti.

Daha fazla bilgi: tr.wikipedia.org