Ebru sanatı, özel bir karışımla hazırlanan suyun üzerine fırça ile boya atılması ve atılan bu boyalara düz bir madde ile şekil verilmesi suretiyle oluşturulan bir sanattır. Bu sanat ismini, fırça yardımıyla tekneye aktarılan boyalar bulut kümelerini andırdığı için bulut manasına gelen "ebrî" kelimesinden almıştır. Ebru sanatı, ortaya çıktığı ilk yıllarda resmi belgeleri korumak ve kenarlarını süslemek için yalnızca battal ebru dediğimiz fırça ile damlatılan teknik kullanılarak uygulanırdı. Ebru'nun ilk menşei hakkında pek çok farklı rivayet olsa da, Türkistan'da ortaya çıktığı, oradan İran'a ve daha sonraları İstanbul'a kadar yayıldığı düşünülmektedir.

Ebru sanatı, tarihi gelişimi süresince resmi belgeleri koruma görevinden kopup halk için de bir uğraş olmaya başlamıştır. Osmanlı Devleti döneminde medreselerde eğitim veren bu sanat, Türkistan'da başlayıp İstanbul'a kadar ulaşan o sanatın ilk halinin üzerine büyük gelişmeler ekleyerek geleneksel sanatlarımızın en çok rağbet görülenleri haline gelmiştir. Diyebiliriz ki ebru sanatı, doğumunu Türkistan'da gelişimini ve olgunluk dönemini İstanbul'da tamamlamıştır. Nitekim ebru sanatında çiçekli ebrular da ilk kez İstanbul'da Necmeddin Okyay tarafından yapılmıştır.

Ebru sanatında kullanılan malzemeler arasında suyun yüzeyde kalmasını sağlayan madde erkek sığırın ödünden elde edilmektedir. Geçmiş zamanlarda farklı maddeler kullanılmış olsa da en iyi sonuç sığır ödüyle elde edilmiş ve düzenli olarak kullanılmaya başlanmıştır.

Daha fazla bilgi: islamansiklopedisi.org.tr