Yarasalar, karanlıkta yön bulmalarına ve yiyecek aramalarına yardımcı olan olağanüstü bir yeteneğe sahiptir: ekolokasyon. İnsanlar kadar iyi görebilmelerine rağmen, çevrelerini ses dalgalarıyla keşfetmek için bu tekniği geliştirmişlerdir. Yarasalar, ağız veya burun yoluyla yüksek frekanslı ses dalgaları gönderir ve geri dönen yankıyı dinlerler. Bu yankı sayesinde çevrelerindeki nesnelerin boyutunu, şeklini ve yapısını belirleyebilirler. Bu yetenek o kadar hassastır ki, yarasalar bir insan saçının kalınlığındaki nesneleri bile algılayabilirler.

Yarasalar genel olarak iki gruba ayrılır: 'bağıran' ve 'fısıldayan' yarasalar. Büyük ve küçük kahverengi yarasalar, yaklaşık 110 desibel ses üreten bağıran yarasalardır, bu bir duman dedektörünün sesine eşdeğerdir. Kuzey Amerika uzun kulaklı yarasaları ise fısıldayanlardır ve yaklaşık 60 desibel, yani normal bir konuşma sesine benzer sesler üretirler. Bağıran yarasalar genellikle açık alanlarda avlanırken, fısıldayanlar ağaç yapraklarından böcek toplar ve yoğun ormanlarda yiyecek ararlar.

Daha fazla bilgi: dnr.maryland.gov