Büyük kütleli yıldızlar, gökadaların evriminde temel rol oynar. Yaşamlarının sonunda bunlar, dev gömleklerinin büyük bir bölümünü uzaya fırlatır, ardından patlayarak yok olur (süpernovalar). Çok şiddetli ışımaları, bu yıldızlardan kaynaklanan güçlü rüzgarlar ve nihayet patlamaları, yıldızlar arası gazın durumunu, büyük ölçüde koşullandırır.

Büyük kütleli yıldızların evrimi, kütlelerine göre artan ölçüde karmaşıklaşan ve zenginleşen bir senaryo uyarınca gelişir. Güneş’ten daha büyük kütleye sahip yıldızlar, yaşamları boyunca iç yapılarını derinden etkileyen birçok kararsızlık evresinden geçer. Maddenin kendi içinde sıcaklık ve yoğunluk arttıkça aşamalı olarak açığa çıkan birtakım nükleer enerji rezervleri vardır. Ancak büyük kütleli yıldızlar, çekirdeklerinde termonükleer sentez tepkimelerinin başlaması için gereken yüksek sıcaklıkları doğurabilir. Ama yozlaşmış bir plazma içinde, karbonun ve oksijenin yansıması, patlamaya yol açar: Yıldız, bir I tipi süpernova özellikleri göstererek yok olur. En büyük kütleli yıldızlarda, termonükleer evreler, demirin senteziyle doruk noktasına ulaşır. Bu yıldızlar, daha ağır atom çekirdeklerinin sentezinden enerji sağlayamaz. Bunların çekirdeği kendi üstüne çöker ve gömlekleri patlar. Bu yıldızlar, II tipi süpernovalar’dır ve kalıntıları çok yüksek yoğunlukta bir nötron yıldızı veya bir kar delik doğurur.

Daha fazla bilgi: en.wikipedia.org