Mantarlar, besinlerinin üzerinde ya da içinde yaşayan, hareketsiz heterotrofik organizmaların geniş ve çeşitlilik gösteren bir grubunu oluştururlar. Ekmek küfü iyi bilinen bir örnektir. Üzerinde ürediği ekmek, daha çok, zengin bir enerji kaynağı olan nişastadan oluşmuştur. Fakat nişasta bir polisakkarittir ve bunun çok büyük ve çözünmeyen molekülleri, küfün hücre zarından geçemezler. Absorpsiyondan önce, nişasta kendisini oluşturan yapı taşlarına, basit şekerlere yıkılmalıdır; kısaca, nişasta sindirilmelidir. Sindirim enzimatik hidrolizderi başka bir şey değildir; hatırlayacağınız gibi, bu da su eklenmesini içerir. Ekmek küfünde, hidroliz, hücrelerin dışında, hücre dışı sindirim adı verilen bir olayla gerçekleşir. Küfün hücrelerince sentezlenen sindirim enzimleri, ekmeğin üzerine salgılanırlar ve nişastayı hidrolize ederler. Bu sindirimin ürünü olan basit şekerler, daha sonra rizoyit adı verilen kök benzeri yapılar tarafından absorbe edilirler.

Hayvanların çoğunun aksine, mantarlarda büyük miktarlarda besinin sindirileceği iç boşluklar yoktur; bunlar, basit olarak, sindirilmiş organik maddeleri, daha çok bitki köklerinin inorganik besinleri absorbe ettiği gibi, vücut yüzeyinden absorbe ederler.

Bir kısım mantar, substrat üzerinde normal beslenme biçiminden hareketle, nematot gibi küçük hayvanları yakalayarak besinlerini takviye ederler.

Daha fazla bilgi: www.bilgiustam.com